"Blades of Fire: onthullen de eerste look"

Toen ik voor het eerst ging zitten om het nieuwste project van ontwikkelaar Mercurysteam, Blades of Fire , te spelen, verwachtte ik een terugkeer naar de wortels van de studio met hun Castlevania: Lords of Shadow -serie, doordrenkt met de moderne flair van God of War . Na een uur voelde het spel echter meer als een zielslike, met de wending dat alle statistieken waren ingebed in de wapens in plaats van een traditioneel RPG -karakterblad. Tegen het einde van mijn hands-on sessie van drie uur realiseerde ik me dat Blades of Fire een unieke mix is ​​van bekende elementen en frisse ideeën, waardoor een onderscheidende kijk op het actie-avontuur genre creëert.

Hoewel het geen directe kloon is van het werk van Sony Santa Monica, kan de eerste indruk anders suggereren. De donkere fantasie-setting van de game, de zware gevechten en de camera van de derde persoon roepen het Noorse tijdperk van de reis van Kratos op. Tijdens de demo navigeerde ik een bochtige kaart vol met schatkisten, geholpen door een jonge metgezel die assisteerde bij het oplossen van puzzels. Samen zochten we een vrouw van de wildernis die in een huis woonde bovenop een gigantisch wezen. De game leent ook zwaar van het playbook van FromSoftware, inclusief aambeeldvormige checkpoints die gezondheidsdrankjes en respawn-vijanden aanvullen.

De wereld van het spel straalt een nostalgische fantasie-sfeer uit de jaren 80 uit, waar Conan de barbaar gemakkelijk zou kunnen passen in zijn gespierde soldaten, en orang-oetanachtige vijanden op bamboe Pogo-sticks zouden niet op zijn plaats zijn in het labyrint van Jim Henson. Het verhaal voelt ook retro - een slechte koningin heeft staal in steen veranderd, en het is aan jou, Aran de Lira, een smid -halfgod, om haar te verslaan en het metaal van de wereld te herstellen. Het verhaal, de personages en het schrijven lijken echter enigszins generiek en doen denken aan vele vergeten Xbox 360 -verhalen.

Waar het vuurbladen echt uitblinkt, is in zijn monteurs. Het gevechtssysteem is gebouwd rond directionele aanvallen en gebruikt elke gezichtsknop op de controller. Op een PlayStation -kussen richt Triangle op het hoofd, kruist de romp, terwijl vierkant en cirkel naar links en rechts veegt. Door de houding van een vijand zorgvuldig te observeren, kunt u hun verdediging doorbreken. Een soldaat die hun gezicht bewaakt, kan bijvoorbeeld worden verslagen door laag te richten en hun darm te slaan, wat resulteert in bevredigend viscerale effecten.

Het systeem schijnt tijdens baasgevechten, zoals de eerste grote ontmoeting van de demo met een kwijlende trol. De trol heeft een tweede gezondheidsbalk die alleen kan worden beschadigd na het uiteenvallen, met de ledemaat verwijderd, afhankelijk van uw aanvalshoek. Je kunt zelfs het gezicht van de trol afsnijden, waardoor het blind en zwaaiend blijft totdat het zijn ogen kent.

Wapens in vuurbladen vereisen aanzienlijke aandacht. Ze zijn saai met gebruik, waardoor schade in de loop van de tijd wordt verminderd, waardoor slijperstenen nodig zijn of van houdingen schakel. Elk wapen heeft een duurzaamheidsmeter die uitput, die reparaties vereist bij aambeeldcontrolepunten of smelten voor knutselmaterialen. Dit leidt tot de meest innovatieve functie van de game: The Forge.

Bladen van vuurschermen

Het Forge -systeem is uitgebreid, beginnend met een basiswapensjabloon die je op een schoolbord schetst. U kunt aanpassen en aanpassen, zoals het aanpassen van de lengte van de paal van een speer of de vorm van zijn kop, die de statistieken van het wapen beïnvloedt. Verschillende materialen hebben invloed op gewicht en uithoudingsvereisten, wat een echt gevoel van knutselen geeft. U kunt zelfs uw creatie noemen.

Het knutselproces gaat verder met een minigame waarbij je het metaal op een aambeeld hamert, de lengte, kracht en hoek van elke staking regelt. Het doel is om een ​​gebogen lijn op het scherm te matchen met verticale staven, gericht op efficiëntie om het staal te voorkomen. Uw prestatie verdient een sterrenclassificatie, wat beïnvloedt hoe vaak u het wapen kunt repareren voordat het permanent breekt.

Hoewel het Forge -concept dwingend is, kan de minigame frustrerend onduidelijk zijn. Ik hoop op verbeteringen of een betere tutorial vóór de lancering, omdat het een belangrijke functie is die kan worden overschaduwd door irritatie.

Het Forge-systeem reikt verder dan de demo, waarbij Mercurysteam streeft naar een diepe verbinding tussen spelers en hun vervaardigde wapens gedurende een reis van 60-70 uur. Terwijl je verkent en nieuwe metalen vindt, kun je je wapens opnieuw ontstaan ​​om hun eigenschappen te verbeteren. Het doodssysteem versterkt deze band; Bij de nederlaag laat je je wapen vallen en zonder respawnen zonder, maar het blijft in de wereld om te herstellen.

De invloeden van MercurySteam zijn duidelijk, van de brutale gevecht van hun begin 2000 -spelblad van duisternis tot de innovaties van fromsoftware en het wereldontwerp van God of War . Toch vallen Blades of Fire uit elkaar door deze elementen opnieuw te interpreteren in een unieke ervaring.

Ik maak me zorgen over de generieke donkere fantasie -setting van de game en het potentiële gebrek aan variëteit, omdat ik meerdere keren in de demo dezelfde miniboss heb geconfronteerd. De diepe relatie tussen je vervalste messen en de vijanden die je tegenkomt, is echter intrigerend. In een tijdperk waarin complexe games zoals Elden Ring en Monster Hunter mainstream zijn geworden, heeft Blades of Fire het potentieel om iets fascinerends te bieden voor de gaminggemeenschap.