Doom'un Savaş Evrimi Modern Metal Müzik Trendleriyle Senkronizasyon

Kıyamet ve metal müzik arasındaki bağ açıktır. Herhangi bir kıyamet film müziğini tek dinleyin veya dizinin ikonik şeytani görüntülerine hızlı bir bakış bu bağlantıyı anında ortaya çıkarır. Serinin alevler, kafatasları ve şeytani yaratıkların imzası karışımı, geçmiş veya şimdiki bir demir kızlık aşamasını anımsatıyor. Ağır müzikle olan bu ilişki, Doom'un oyununun yanında gelişti, her iki unsur da franchise'ın 30 yıllık tarihi boyunca kendilerini yeniden keşfediyor. Metal köklerinden, Doom, en son taksitte Doom: Dark Ages, güçlü metalcore etkileriyle sonuçlanan çeşitli metal alt türlere girdi.

1993 yılında, orijinal Doom'un film müziği, 80'lerin sonunda ve 90'ların başındaki metal devlerinden yoğun bir şekilde çekildi. Ortak yaratıcı John Romero, Pantera ve Alice gibi grupların zincirlerde etkisini açıkça kabul etti, E3M1'den "Untitled" gibi parçalarda görülüyor: Pantera'nın "Savaş Ağzını" yansıtan Cehennem Keep Level. Daha geniş kıyamet skoru, Metallica ve Şarbon'u anımsatan Thrash Metal'i kucakladı ve oyuncuları Mars'ın koridorları aracılığıyla oyunun hızlı tempolu eylemiyle eşleşen bir aciliyet duygusu ile itti. Besteci Bobby Prince'in film müziği zamansız kalıyor ve oyunun ikonik silah oyunuyla mükemmel bir şekilde senkronize ediyor.

Doom: The Dark Ages - Oyun Ekran Görüntüleri

6 resim

On yılı aşkın bir süredir Doom'un müziği ve oyun bu sinerjiyi korudu. Ancak 2004'teki Doom 3, hayatta kalma korku bölgesine cesur bir adım attı. Oyun, daha sonra Modders ve 2012'nin yeniden yayınlanması tarafından kaldırılan Fenslight gibi tartışmalı mekanikler tanıtırken, Doom 3'ün daha yavaş temposu yeni bir ses talep etti. Ana tema, Tool'un Lateralus'unda neredeyse bir bonus parça olabilir. Başlangıçta, Trent Reznor ses tasarımı için düşünüldü, ancak Nihayetinde temayı hazırlayan Chris Vrenna ve Clint Walsh'du, Tool'un karmaşık ritimlerinden ve ürkütücü ses manzaralarından ilham alarak oyunun korku unsurlarını mükemmel bir şekilde tamamladı.

Doom 3 ticari bir başarıydı, ancak 2000'li yılların başlarında FPS oyunlarının daha geniş evrimini yansıtan dizide bir aykırı olarak duruyor. Call of Duty ve Halo gibi konsol atıcılarının yükselişinin ortasında, Doom uyarlanmış, tıpkı Nu-Metal'in ardından dolaşan metal sahneye benzer. Doom 3'ün film müziği Tool'un LaterLus ile aynı ikonik statüye ulaşmasa da, oyunun tonuyla iyi hizalanan uygun bir deneydi.

Uzun bir aradan sonra Doom, 2016'da tam bir revizyonla geri döndü. Yönetmenler Marty Stratton ve Hugo Martin, Slayer'ı Mick Gordon tarafından oyunun momentumunu mükemmel bir şekilde yakalayan bir film müziği ile Mars'a geri getirdi. Skor, testere gitarları ve kalp sallayan baslarıyla, oyunda en çok ünlü olanlardan biri oldu ve orijinali tartışmalı olarak aştı. Doom 2016'nın film müziği, oyunun hem oyun hem de müzikte yeni uç noktaları için itişini yansıtarak DJent alt türünü benimsedi.

2020'de Doom Ebedi Takip, Gordon'un geri dönüşünü gördü, ancak son ürün kimlik yazılımı ile karmaşık müzakerelerin bir sonucuydu. Film müziği, 2010'ların sonunda ve 2020'lerin başında türün popülaritesini yansıtarak Metalcore'a daha da eğildi. Gordon'un Gets Me the Horizon ve Mimarlar gibi gruplarla çalışması Eternal'ın skorunu etkiledi, bu da daha fazla elektronik unsur ve ezici arıza içeren. Hala ağır olsa da, film müziği selefinden daha hafif hissetti, Ebedi'nin platform ve bulmacalar gibi daha deneysel oyun öğelerine paralellik yaptı.

Şahsen, Doom 2016, daha önceki metalcore albümlerinin daha rafine halefleri üzerindeki ham enerjisi tercihim gibi benim favorim olmaya devam ediyor. Doom Ebedi, mükemmel olsa da, benimle aynı şekilde yankılanmıyor. Yine de, birçok taraftar bunu daha yüksek bir saygıyla tutar ve yenilikçi yaklaşımını takdir eder.

Doom: Karanlık Çağlar ilginç bir evrim sunar. Son Xbox geliştiricisi Direct, dizinin savaşında önemli değişiklikler sergiledi ve bu da uygun bir film müziğine ihtiyaç olduğunu gösterdi. Erken snippet'ler, yeni bestecilerin bitirme hareketinin hem geçmiş hem de şimdiki metal etkilerinden çizildiğini ve yeni bükülmeler getirirken orijinal kıyametin yankılanan oyunuyla hizalandığını gösteriyor.

Karanlık Çağlar, orijinal Doom'un koridor tabanlı karşılaşmalarını anımsatan, ancak Mechs ve ejderhalarla genişletilen, kaptan Amerika benzeri bir kalkanla doğrudan, etkili bir savaşa odaklanarak ebedi olandan daha yavaş bir tempo benimser. Film müziği, bu yoğunluğa uyarken, oyunun dinamik hareketini karşılamalı, ağır arızaları ve 1993'ün kıyametine geri dönen thrash benzeri unsurları için Knocked Loose gibi gruplardan çizim yapmalıdır.

Dark Ages'in oyununu daha iyi anlamayı beklerken, ID yazılımının dizinin zengin tarihi ve ötesinde inşa edildiği açıktır. Mitolojik yaratıkların ve dev mekaniklerin tanıtımı, modern metal müziğin deneysel doğasını yansıtan geleneksel olarak "yerdeki botlar" atıcı için cesur bir hamle. Bu değişim, türün son keşiflerini elektronik, hip-hop ve hiperpop elemanlarına paralelleştiriyor, bana ufuk getirme ve gevşeme çalışmalarında görüldüğü gibi.

Hem kıyamet hem de ağır müziğin hayranları için, Dark Ages canlandırıcı bir deneyim olmayı vaat ediyor. Gunplay herhangi bir kimlik yazılımı başlığının çekirdeği olmaya devam ederken, film müziği önemli bir rol oynamaya devam ediyor ve oyunun atmosferini ve yoğunluğunu artırıyor. Doom ile: Mayıs ayında piyasaya sürülecek olan Dark Ages, yeni bir favori metal albümün oynayabileceği için beklenti yüksek.