DOOM's Combat Evolution synchronizuje się z nowoczesnymi trendami muzyki metalowej

Wiązanie między zagładą a muzyką metalową jest niewątpliwe. Pojedyncze słuchanie dowolnej ścieżki dźwiękowej Doom lub szybkie spojrzenie na kultowe demoniczne obrazy serii natychmiast ujawnia to połączenie. Charakterystyczna mieszanka płomieni, czaszek i diabelskich stworzeń serii przypomina scenę Iron Maiden, przeszłość lub teraźniejszość. Ta relacja z ciężką muzyką ewoluowała obok rozgrywki Dooma, oba elementy na nowo odkrywały się nad 30-letnią historią franczyzy. Ze swoich thrash metalowych korzeni Doom zagłębił się w różne metalowe podgatunki, których kulminacją jest najnowsza część, Doom: The Dark Ages, z potężnymi wpływami metalcore.

W 1993 r. Oryginalna ścieżka dźwiękowa Doom wyciągnęła mocno z metalowych gigantów z późnych lat 80. i wczesnych lat 90. Współtwórca John Romero otwarcie potwierdził wpływ zespołów takich jak Pantera i Alice w łańcuchach, widocznych w utworach takich jak „Untitled” z E3M1: Hell Keep Level, który przypomina „Und of War” Panterę. Szerszy wynik zagłady przyjął Thrash Metal, przypominający Metallikę i wąglika, napędzając graczy przez korytarze Marsa z poczuciem pilności, które pasowały do ​​szybkiej akcji gry. Ścieżka dźwiękowa kompozytora Bobby'ego Prince'a pozostaje ponadczasowa, doskonale synchronizuje się z kultową strzelaniną gry.

DOOM: The Dark Ages - Gamepalay zrzutu ekranu

6 zdjęć

Przez ponad dekadę muzyka i rozgrywka Dooma utrzymywały tę synergię. Jednak Doom 3 z 2004 r. Zrobił odważny krok w przetrwanie terytorium horroru. Podczas gdy gra wprowadziła kontrowersyjne mechaniki, takie jak latarka, która została później usunięta przez modders i ponowne wydanie w 2012 roku, wolniejsze tempo Doom 3 wymagało nowego dźwięku. Głównym motywem może być prawie dodatkowy utwór na Materalus Tool. Początkowo Trent Reznor został uznany za projekt dźwięku, ale to Chris Vrenna i Clint Walsh ostatecznie stworzyli ten temat, czerpiąc inspirację ze złożonych rytmów narzędzi i niesamowitych padów dźwiękowych, doskonale uzupełniając elementy horrorów gry.

DOOM 3 był sukcesem komercyjnym, ale stanowi wartość odstającą w serii, odzwierciedlając szerszą ewolucję gier FPS na początku 2000 roku. Wśród powstania strzelców konsolowych, takich jak Call of Duty i Halo, Doom przystosował się, podobnie jak metalowa scena, która poruszała następstwa Nu-Metal. Podczas gdy ścieżka dźwiękowa Doom 3 nie osiągnęła tego samego kultowego statusu co Materalus Tool, był to odpowiedni eksperyment, który dobrze wyrównał ton gry.

Po długiej przerwie Doom powrócił z całkowitym przeglądem w 2016 roku. Reżyserzy Marty Stratton i Hugo Martin przywrócili Slayera na Marsa ze ścieżką dźwiękową Micka Gordona, która doskonale uchwyciła pęd gry. Wynik, z gitarami łańcuchowymi i wstrząsającym sercem basem, stał się jednym z najbardziej znanych w grach, prawdopodobnie przekraczającym oryginał. Ścieżka dźwiękowa Doom 2016 przyjęła podgatunek DJent, odzwierciedlając dążenie do gry na nowe skrajności zarówno w rozgrywce, jak i muzyce.

Kontynuacja, Doom Eternal w 2020 r., Został powrót Gordona, chociaż produkt końcowy był wynikiem złożonych negocjacji z oprogramowaniem ID. Ścieżka dźwiękowa oparła się dalej w metalcore, odzwierciedlając popularność gatunku na przełomie lat 2010 i 2020. Praca Gordona z zespołami takimi jak przyniesienie mi horyzontu i architektów wpłynęły na wynik Eternal, który zawierał więcej elementów elektronicznych i załamania kruszenia. Choć wciąż ciężka, ścieżka dźwiękowa była lżejsza niż jego poprzednik, równolegle bardziej eksperymentalnym elementom rozgrywki Eternal, takich jak platformacja i łamigłówki.

Osobiście Doom 2016 pozostaje moim ulubionym, podobnie jak moje preferencje dotyczące surowej energii wcześniejszych albumów metalcore w stosunku do ich bardziej wyrafinowanych następców. Doom wieczny, choć doskonały, nie rezonuje ze mną w ten sam sposób. Jednak wielu fanów uważa to, doceniając jego innowacyjne podejście.

DOOM: The Dark Eges przedstawia intrygującą ewolucję. Niedawny programista Xbox Direct przedstawił znaczące zmiany w walce z serii, co sugeruje potrzebę dopasowanej ścieżki dźwiękowej. Wczesne fragmenty wskazują, że nowi kompozytorzy kończące ruch wynikają zarówno z poprzednich, jak i obecnych wpływów metalowych, dostosowując się do rozgrywki Dark Ages, która przypomina oryginalną zagładę, wprowadzając nowe zwroty akcji.

The Dark Eges przyjmuje wolniejsze tempo niż wieczne, koncentrując się na bezpośredniej, wpływowej walce z tarczą przypominającą Captain America, przypominającą oryginalne spotkania oparte na korytarzach Doom, ale rozszerzone o mechs i smoki. Ścieżka dźwiękowa musi pasować do tej intensywności, jednocześnie dostosowując się do dynamicznego ruchu gry, czerpiąc z pasm takich jak Knocked Loose ze względu na ciężkie awarie i thrash, które powrócą do zagłady w 1993 roku.

Gdy czekamy na pełniejsze zrozumienie rozgrywki Dark Ages, jasne jest, że oprogramowanie ID opiera się na bogatej historii serii i poza nimi. Wprowadzenie mitologicznych stworzeń i gigantycznych mechów jest odważnym posunięciem dla tradycyjnie „botów na ziemi”, odzwierciedlającym eksperymentalną naturę współczesnej muzyki metalowej. Ta zmiana przypomina ostatnie eksploracje gatunku w elementach elektronicznych, hip-hopu i hiperpopu, jak widać w dziełach przyniesienia horyzontu i uwolnienia.

Dla fanów zarówno zagłady, jak i ciężkiej muzyki Dark Ages obiecuje, że będzie ekscytującym doświadczeniem. Podczas gdy Gunplay pozostaje rdzeniem dowolnego tytułu oprogramowania ID, ścieżka dźwiękowa nadal odgrywa kluczową rolę, zwiększając atmosferę i intensywność gry. Dzięki Doom: The Dark Ages, który ma wydać w maju, oczekiwanie jest wysokie dla nowego ulubionego metalowego albumu do odtwarzania.