Nie robią już ich jak David Lynch

W tym artykule bada trwałe dziedzictwo Davida Lyncha, filmowca, którego unikalny styl pozostawił niezatarty ślad w kinie. Zaczyna się od podkreślenia kluczowej sceny z Twin Peaks [🎜 🎜], pokazując zdolność Lyncha do zestawiania przyziemnych rzeczywistości z niepokojącymi podkładami. Ta „linchiana” cecha, mieszanka codzienności i surrealistycznej, jest głównym tematem artykułu.

Twin Peaks , podkreślając ponadczasowość i dziwny urok jego pracy. Dyskusja przechodzi następnie na Twin Peaks: The Return [🎜 🎜], podkreślając opóźnienie Lyncha konwencjonalnych oczekiwań z Hollywood i jego niezachwiane zaangażowanie w jego artystyczną wizję. The article contrasts Lynch's famously troubled experience with

with his more successful and personal projects, pointing out that even his "misfires" retain a distinctly Lynchian imprint. Omówiono unikalne obrazy i niepokojąca atmosfera, powołując się na przykłady, takie jak niesławna maszyna dojenia kota/szczura z wydm . Autorzy uznają również piękno i głębokość emocjonalną obecną w pracy Lyncha, wykorzystując

jako przykład jego zdolności do tworzenia zarówno wzruszających, jak i niepokojących narracji. Podkreślają daremność, próbując starannie sklasyfikować swój styl, jednocześnie podkreślając niewątpliwą jakość, która sprawia, że ​​film Davida Lyncha natychmiast rozpoznawalny. Artykuł wykorzystuje

Jako studium przypadku, podkreślając, jak Lynch zestawia idylliczną Americana z ciemniejszą, surrealistyczną podbrzuszą. Dotyczy to dokumentu eksplorującego związek Lyncha z czarodziejem Oz , sugerując wyjątkowy i obecnie zbieżność wpływów w jego pracy. Uwzględniono ankietę, zapraszając czytelników do podzielenia się swoim ulubionym filmem Davida Lyncha.

Ostatnia sekcja omawia wpływ Lyncha na kolejne pokolenia twórców filmowych, powołując się na przykłady, takie jak Jane Schoenbrun

, Yorgos Lanthimos homara , Roberta Eggersa The Latarnia morska , Ari Aster's Midsommar i inni. Artykuł kończy się uznaniem znaczenia Lyncha jako twórcy filmowego, który zdefiniował epokę i którego wpływ będzie nadal kształtować filmowe opowiadanie.

David Lynch i Jack Nance na zbiorze Eraserhead